Hotel Atlantis (wintersport hotel)
In een ietwat verouderd wintersport oord lag nog niet eens erg afgelegen een groot hotel dat al heel wat jaren geleden aan zijn lot is overgelaten. Van buitenaf zag je al dat er aardig wat gesloopt was door plaatselijke jeugd. En dat ze het hele pand tot en met de eerste verdieping op een gegeven moment maar hadden dichtgetimmerd en dichtgemetseld voordat het hotel een keer in vlammen zou opgaan. Dat maakte het voor ons onmogelijk om binnen te komen maar (zomaar) opgeven komt niet in Mark woordenboek voor dus we liepen het hele pand na of er ook maar iets mogelijk was, we vonden toch al snel een mogelijkheid maar dat was 2 meter hoog klimmen.
Toch maar verder zoeken, we vonden een kelderraam wat open was maar een beetje aan de kleine kant en in een gat in de grond gegraven lag. Ik kwam daar echt niet in met mijn stijve lijf,maar Mark klom er toch in en liet zichzelf de kelder in zakken, er stonden wat balken en rommel waar hij op kon staan . Hij stootte wel zijn hoofd tegen een betonnen rand wat een megabult opleverde.
Maar...... hij was binnen, Ik stond nog buiten met onze rugtassen en Mark zou zoals gewoonlijk een andere mogelijkheid voor me zoeken om binnen te komen. Die vond hij al vrij snel verderop achter in het hotel, een dienstingang die open was.
Via de stikdonkere kelder kwamen we bij het trappenhuis en gingen meteen op zoek naar interessante plekken. Verderop in het hotel liepen we naar boven om 1 voor 1 de hotelkamers te checken. Net toen we een ongeveer half uurtje binnen waren en foto's maakten in een hotelkamer hoorden we iemand de trap opkomen en niet echt stilletjes. Wij wachtte even met foto's maken om niet op te vallen want we wisten ook niet wat die andere persoon van plan was en of er meer waren.
Misschien had iemand ons wel het gebouw in zien gaan en kwam iemand ons er nu uithalen, we hadden natuurlijk geen idee. Die persoon liep onze verdieping voorbij en we hoorden hem de verdieping erboven door de hal lopen en toen werd het stil. Wij zijn weer verder gegaan waar we mee bezig waren en liepen de verdieping af naar de andere kant en gingen daar via het trappenhuis omhoog. In ons achterhoofd nog de aanwezigheid van een derde persoon op die verdieping. Wij deden ons ding, hoorden wel iemand anders bezig met een statief en hoorden 1 keer een camera klikken maar toen die andere persoon ons eenmaal in de gaten kreeg was het muisstil. Die had niet door dat we hem allang hadden gehoord dus had zich waarschijnlijk ergens verscholen. Ook niet wetende dat wij ook die kamers nog langs gingen waar hij zich verscholen hield.
Na een tijdje waren we klaar en onderhand aan de andere kant van het hotel waar we naar beneden gingen en het hotel weer wilden verlaten via de kelder en door de dienstingang weer naar buiten. Halverwege onze tocht naar de uitgang moesten we een dubbele branddeur door op de heenweg gewoon los was nu ging deze wat moeilijker open. Wat was nou het geval, die bange poeperd had op zijn weg naar buiten geprobeerd de deur te barricaderen met een steelstofzuiger uit het jaar kruik die daar rondslingerende. Dat was natuurlijk niet gelukt want de deuren gingen alsnog open.
