Carolagrun Heilstatte
Bij deze locatie hebben we ook weer geen idee waar de naam vandaan komt, maar het 'grun' in de naam zal vast iets te maken hebben met dat het sanatorium midden in een uitgestrekt woud staat. Je kan er alleen komen via een kronkelweggetje dwars door het woud en een hoop bergen. Voor we arriveerden hadden we al via Google Streetview gekeken of er vanaf de weg iets te zien was van het sanatorium. Het enige wat te zien was was dat de bebouwing aan de wegkant (waarschijnlijk woningen van concierge of personeel in de tijd dat het nog in werking was) gerestaureerd was en waarschijnlijk bewoond.
Van tevoren besloten we om ver weg te parkeren en door het bos om het hele stuk grond heen te 'hiken' en de locatie van de achterkant te benaderen. Zo gezegd zo gedaan, parkeren, spullen op ons rug, genoeg water en eten mee en hopen dat we uit de zon kunnen blijven. Dat lopen door een 'oerwoud' viel nog best tegen.
We begonnen het aardig zat te worden na een tijdje toen er net een soort van duin in zicht kwam en laat na net daarachter het sanatoriumterrein beginnen. Wij slopen er overheen en glipten snel 1 van de panden binnen om maar ergens te beginnen en uit het zicht (en de zon, het was onderhand al weer zo'n 25 graden geworden) te zijn.
Alle panden waren zo goed als leeg maar wel zeker de moeite waard om wat mooie shots te maken, vooral een grote zaal. De 'ziekenboeg' denk ik, hoog plafond, grote ramen met lange wapperende gordijnen en aan elke raamkant van de zaal stonden zo'n vijf oude ziekenhuisbedden. We zijn een aantal panden in geweest en toen hadden we het wel gezien en begonnen aan de terugweg naar de auto.
Bij de auto aangekomen, rijden we net onze parkeerplek af waar onderhand veel meer auto's stonden want je kon daar via een bospaadje de andere kant op bij een meertje komen wat heerlijk vertoeven was met dit weer natuurlijk. Komen 2 fietsers aan die naar wij dachten ons iets wilden vragen (de weg misschien ofzo, want welke malloot gaat hier nu fietsen) zegt de man van het stel 'wat doen jullie hier nou?!'.
Mark en ik kijken elkaar aan of we iets gemist hebben. Bleek dus alleen maar omdat wij ook Nederlanders zijn (zag hij aan ons nummerbord haha lobroek), vraagt ie of we ook niet even naar het meertje komen. Wij bedanken en zeggen dat we geen zwembroek mee hebben genomen, waarop hij zegt 'dat geeft niks want die heb ik ook niet, gaan we gewoon in onze blote .... zwemmen, geen probleem'.
